Anneke de Jager

Het portret van de Nederlandse pater-jezuïet Frans van der Lugt maakt deel uit van de serie HUMAN. Hij weigerde Syriërs in Homs in de steek te laten, ook toen het levensgevaarlijk werd.

Van der Lugt is korte tijd groepsleider geweest op internaat Katwijk de Breul in Zeist (1978-1980).

Tijdens de expositie bleek een neef van de pater, Maarten van de Loo, in Driebergen te wonen. Een wel heel toevallige samenloop. Na overleg met de familie is besloten om het schilderij te kopen. Het zal daarom niet te zien zijn tijdens de expositie in Doorn, maar is ter beschikking gesteld aan de herdenkingsplek die voor de pater is ingericht in de Obrechtkerk (OLV van de Allerheiligste Rozenkrans in Amsterdam Oud-Zuid).

Op 7 april zal het schilderij onthuld worden in de parochie.

Frans van der Lugt was werkzaam in het Midden-Oosten vanaf 1964. Hij sprak vloeiend Arabisch.

Hij zag vooral ‘de mens’. Hij was kritisch over de inmenging van machten van buitenaf en was tegen de polarisering die plaats vindt in oorlogstijd. Al zijn activiteiten hadden tot doel om het vreedzaam samen leven tussen christenen en moslims te bevorderen. Hij mengde zich niet in de politiek, totdat hij niet anders kon en in 2014 vanuit Homs (Syrië) de wereld om hulp vroeg in een dramatische oproep via YouTube die overal ter wereld werd ontvangen. Er werden voedselpakketten door de Verenigde Naties  aan de belegerde stad gebracht. De 75-jarige pater werd vlak voor Pasen door een gemaskerde man uit zijn woning naar buiten gevoerd en doodgeschoten. Hij is daar in de kloostertuin begraven. In de Obrechtkerk is een herdenkingsdienst gehouden, waar naast de familie ook Frans Timmermans (toenmalig minister van Buitenlandse Zaken) aanwezig was. En er is een boek uitgebracht: Frans van der Lugt SJ 1938-2014. Bruggenbouwer en martelaar in Syrië.

 In 2012 schreef de pater over Syrië:  

"Het is heel moeilijk een genuanceerd en objectief verslag van de gebeurtenissen te geven. Veel journalisten vervallen in zwart-wit beschrijvingen. Het goede en kwade zijn bij hen niet met elkaar verweven, maar worden uit elkaar getrokken. Ze demoniseren de een en verheerlijken de ander. Zo is het bijvoorbeeld niet waar dat onze regering alleen maar slechte kanten heeft en de oppositie alleen maar goede. Maar omdat de Verenigde Staten, Europa en bepaalde Arabische landen achter de oppositie staan, proberen ze deze bewust of onbewust zoveel mogelijk te idealiseren, zonder een zorgvuldige analyse van de werkelijkheid. Bepaalde belangen verblinden de kijk op die werkelijkheid en besmetten de beschrijving ervan. Ik zit nu al 48 jaar in deze wereld en telkens opnieuw ervaar ik hoe moeilijk het voor een buitenstaander is deze wereld te begrijpen. Onze werkelijkheid is enorm gecompliceerd en veel landen zijn erbij betrokken, zoals de Verenigde Staten, Rusland, China, Europa, Turkije, Israel, Iran, Libanon, Irak, Egypte en Jordanië. Het gaat bij hen om allerlei belangen: de bescherming van Israel, de oliebelangen en de wapenhanden (in het Midden-Oosten komt 55 procent van de wapens uit België). De een staat achter de soennieten, de ander achter de alawieten. Weer anderen vrezen of verlangen een sektarische oorlog. En dan wordt er gepraat over een nieuw Midden-Oosten met confessionele staatjes.”